Текст

a G d E 
Jaskółka czarny sztylet, wydarty z piersi wiatru 
Nagła smutku kotwica, z niewidzialnego jachtu 
Katedra ją złowiła w sklepienia sieć wysoką 
Jak śmierć kamienna bryła 
Jak wyrok na prostokąt. 
Jaskółka błyskawica w kościele obumarłym 
Tnie jak czrne nożyce lęk który ją ogarnia 
a C e G a 
Jaskółka siostra burzy, żałoba fruwająca 
Ponad głowami ludzi w których troska się błąka 
Jaskółka znak podniebny jak symbol nieuchwytna 
D 
Zwabiona w chłód katedry chrzest Bogai modlitwa 

Nie przetnie białej ciszy pod chmurą ołowianą 
Lotu swego nie zniży nad łąki złotą plamą 
Przeraża mnie ta chwila która jej wolność skradła 
Jaskółka czarny brylant wrzucony tu przez diabła 
a C e G a 
Na wieczne wirowanie na bezszelestną mękę 
Na gniazda nie zaznanie na przeklinanie piękna