Текст

Było to w maju, słonko skwierczało,  C 
A z podkoszulkiem sklejone ciało  C7 
Czegoś by chciało,  F7 
Czegoś by chciało.  C 

Więc ja mu naprzeciw, no, tak dla ugody,
Na łeb wylałem wiaderko wody,
A ono, mimo że "wychłódniało",
Znów czegoś chciało.

   No może za dużo coś wczoraj zjadło,  E7 
   Może uwiera go w boku sadło,  Am?
   Może by chciało iść do lekarza...?  D7 
   "Nie, nie!" - powtarza. "Nie, nie!" - powtarza.  G G7 

Na dziób poszedłem z dala od ludzi,
Pytam to cielsko: No, czemu się nudzi?
Może do wachy chce, w dół, do rekina,
Czy odpowiada mu barwa sina?

   Czemu mi robi wstyd przed kumplami -
   Oni nie mają takich "trabli" z ciałami.
   Może by chciało przejrzeć świerszczyka,
   Sprawdzić czy jeszcze zegarek cyka?

Na nic sposobów wszelkich próbuję,
Cielsku wyraźnie czegoś brakuje;
To się zaziębi, to się zapoci,
To zechce śledzi, to znów łakoci.

Więc myślę sobie, załatwię tego drania,
Nastawiam budzik pośrodku spania
I ciemną nocą to cielsko budzę,
Patrzę, a ono takie... no, jakby cudze.

   Wierci się, kręci, coś kryje na dnie,
   Lecz ja każdym nerwem czuję dokładnie,
   Że nie chce wyznać mnie - byle komu!
   Że bardzo chce już wrócić do domu.

Ludzie! Ja morze kocham! Ja morze szanuję!
Ja się na morzu bardzo dobrze czuję,
Lecz wożę z sobą tę kupę złomu,
Co nic, tylko marzy, by wrócić do domu.

   Więc pytam ja Ciebie, mój Profesorze,
   Kto w takiej wojnie wygrać może,
   Gdy cielsko do powrotu zmusza,
   A znów na morze ciągnie dusza?

"Wygra entropia - kancer wszechświata -
Wojnę, co trwa już świetlne lata."
A mnie dwadzieścia lat przeleciało...
Ja - i to ciało.
(A Tobie czterdzieści lat przeleciało...)
(Ty i to ciało.")

No więc było to w lutym, słonko skwierczało,
A z podkoszulkiem sklejone ciało
Znów czegoś chciało,
Znów czegoś chciało...