Текст

      d
Nie kazała mi przysięgać
      a
Na kolanach, że nie zdradzę,
          G                  G7                 C  A7 
Dotąd zawsze tego chciała, teraz nie.
          d
Tylko tajemniczym szeptem
       a
Rozkazała coś gitarze
 B7                                E7                    a E7 a
I odchodząc rzekła: „…No to – trzymaj się.”


 E              E7     a
Struna za struną wciąż się rwie,
 E              E7  a                 A7 
Już pękła „H”, a wcześniej „E”.
d                           a
Pewnie klasyczna wada fabryczna,
 B7           E7          a E a
Albo korozja mi je żre.


d
Minął tydzień i już porcik,
a
Bar i piwo słodko niańczy,
 G                                  G7                   C  A7 
Ech, Hiszpance jakiejś dałem porwać się.
d
 A wieczorem przy kolacji,
              a
Chłopcy śpiewać chcą, potańczyć,
 B7                                 E7                 a E7 a
Ja gitarę biorę, patrzę – pękła struna „G”.

 E              E7     a
Struna za struną wciąż się rwie,
 E              E7  a                 A7 
Już pękła „H”, a wcześniej „E”.
d                           a
Pewnie klasyczna wada fabryczna,
 B7           E7          a E a
Albo korozja mi je żre.


       d
 A w Lizbonie prosi Zdzichu,
     a
Że turystkę spotkał – Szwedkę,
      G               G7            C  A7 
Ale ta ze sobą koleżankę ma.
              d
Trudno – idę – przecież w biedzie,
             a
Żeglarz kumpla nie zawiedzie,
       B7                    E7                 a E7 a
Gdy wróciłem pękła cicho struna „H”.


 E              E7     a
Struna za struną wciąż się rwie,
 E              E7  a                 A7 
Już pękła „H”, a wcześniej „E”.
d                           a
Pewnie klasyczna wada fabryczna,
 B7           E7          a E a
Albo korozja mi je żre.

       d
No i wreszcie w Neapolu
       a
Były tańce i dziewczyny,
        G                     G7                  C  A7 
Tam żeglarzy lubią, tam się o nas dba.
          d
 A gdy rano powróciłem,
           a
To nie mogłem dojść przyczyny,
           B7              E7            a E7 a
Czemu pękły obie „E” i „D”, i „A”.


 E              E7     a
Struna za struną wciąż się rwie,
 E              E7  a                 A7 
Już pękła „H”, a wcześniej „E”.
d                           a
Pewnie klasyczna wada fabryczna,
 B7           E7          a E a
Albo korozja mi je żre.


        d
Cały czas w powrotnej drodze
       a
Zakładałem nowe struny,
        G                    G7                 C  A7 
Lecz pękały – jakże dziwny to przypadek.
         d
 A tak chciałem móc na powitanie,
            a
Zagrać i zaśpiewać mojej żonie
     B7     E7 a E7 a
Ulubioną jej lambadę.


 E              E7     a
Struna za struną wciąż się rwie,
 E              E7  a                 A7 
Już pękła „H”, a wcześniej „E”.
d                           a
Pewnie klasyczna wada fabryczna,
 B7           E7          a E a
Albo korozja mi je żre.


         d
Staję w drzwiach, zaczynam śpiewać,
        a
 A to, co się później stało,
        G                G7                        C  A7 
Było gorsze niźli sztorm, czy salmonella.
          d
Teraz drapiąc się po gipsie,
        a
Dam wam radę taką małą,
      B7                       E7             a E7 a
Nie śpiewajcie nigdy żonom a cappella.